Preciosas dedicatorias a Miguel tanto a de "Ata sempre Miguel" coma a impresionante "Carta aberta a Miguel" coma este artículo. É curioso que no momento en que Miguel anunciou a súa marcha a vosa parroquia a xente que colaboraba ou tiña relación con él aquí estaban moi apenados e eu, sin embargo, sintino tamén, pero non con tristeza senón coma que tiña que seguir o seu camiño. Pasadas unhas semanas e mais pasados uns meses sí que sentín esa pena difícil de explicar. O día de Nadal cando me enterei da súa morte pasoume exactamente o mesmo,, quizáis nesta ocasión fruto do desconcerto, e según van pasando os días sinto unha tristeza profunda e hoxe día do meu santo especialmente, xa que eu tampouco borrei o teléfono de Miguel da miña axenda , aínda o teño, pero hoxe non recibín a súa mensaxe de felicitación.
Grazas a todos e todas. Está claro que cando o sentimento é sinceiro, coincidimos todos. Hai unha frase que di que a alegría, a amistade, o encontro e o amor non se miden: vívense e compártense. Dou grazas porque neste momento isto é totalmente certo. Todos compartimos a dor, o desconcerto, e ao mesmo tempo, a esperanza e a certeza de que temos que seguir. Unha aperta para Chaián e para ti, e aínda con retraso: Felicidades, que tes dereito á túa felicitación.
Preciosas dedicatorias a Miguel tanto a de "Ata sempre Miguel" coma a impresionante "Carta aberta a Miguel" coma este artículo.
ResponderEliminarÉ curioso que no momento en que Miguel anunciou a súa marcha a vosa parroquia a xente que colaboraba ou tiña relación con él aquí estaban moi apenados e eu, sin embargo, sintino tamén, pero non con tristeza senón coma que tiña que seguir o seu camiño. Pasadas unhas semanas e mais pasados uns meses sí que sentín esa pena difícil de explicar.
O día de Nadal cando me enterei da súa morte pasoume exactamente o mesmo,, quizáis nesta ocasión fruto do desconcerto, e según van pasando os días sinto unha tristeza profunda e hoxe día do meu santo especialmente, xa que eu tampouco borrei o teléfono de Miguel da miña axenda , aínda o teño, pero hoxe non recibín a súa mensaxe de felicitación.
Unha aperta dende Chaián.
Grazas a todos e todas. Está claro que cando o sentimento é sinceiro, coincidimos todos. Hai unha frase que di que a alegría, a amistade, o encontro e o amor non se miden: vívense e compártense. Dou grazas porque neste momento isto é totalmente certo. Todos compartimos a dor, o desconcerto, e ao mesmo tempo, a esperanza e a certeza de que temos que seguir. Unha aperta para Chaián e para ti, e aínda con retraso: Felicidades, que tes dereito á túa felicitación.
ResponderEliminar